ปาปานิ กมฺมาน : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 64 อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา หน้า 64 จ สา วิปากสนฺตติ จาติ ตนุน...สนุตติ วิเสสนปุพฺพ- ปโท ฯ อนุตรา เวมชเฌ อายนฺติ อาคัจฉันติ อนุตรา

เนื้อหาในหน้าที่ 64 ของอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา อธิบายถึงวิธีการต่าง ๆ ในการเข้าใจและวิเคราะห์อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา โดยเน้นที่การประยุกต์ใช้คำสำคัญ เช่น การอุปปุพฺโภ และการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างกรรมแ

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถ โยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 377 ปฐมปริจเฉทตฺถโยชนา หน้า 377 อธิปปาโย ฯ จสทฺโท น เกวลี ญาณวิปฺปยุตฺตานิ อธิปติวเสน คุณตานีติ ญาเปติ ฯ จตุห์ คุณตานิ จตุคุณ

เนื้อหานี้ประกอบด้วยองค์ความรู้ที่สำคัญเกี่ยวกับอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา ในหน้าที่ 377 ของปฐมปริจเฉทตฺถโยชนา โดยเน้นการวิเคราะห์ด้านญาณและการทำงานต่างๆ ของจิตใจทั้งในมุมมองทางธรรม และส่วนที่เกี่ยว

ขุมทรัพย์ทางปัญญาจากชาดก 173 น ปณฺฑิตา อตฺตสุขสฺส เหตุ ปาปานิ กมฺมาน สมาจรนติ ทุกเขน ผฏฐา ชลิตาปิ สนฺตา ฉันทา จ โทสา น ชานติ ธมฺม ฯ เหล่าบัณฑิตย่อมไม่ประกอบบาปกรรม เพรา…

บทเรียนจากชาดก 173 สอนให้เราเข้าใจว่าบัณฑิตไม่ควรทำบาปกรรมเพื่อหาประโยชน์ส่วนตัว แม้จะมีความทุกข์หรือความลำบากก็ตาม แต่ควรยึดมั่นในคุณธรรมและไม่ถูกครอบงำโดยอารมณ์ที่เกิดจากความชอบและชัง ที่มา: dmc.tv

226 พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ปาปานิ กมฺมาน กริตวา ราช พหุสสโต เนว จเรยย ธมุม สหสฺสเวโทปิ น ต์ ปฏิจจ ทุกขา ปมุญฺจ จรณ์ อุปตวา ฯ มีความรู้มาก แต…

พระธรรมกิตติวงศ์ได้กล่าวถึงความรู้และการกระทำที่แตกต่างกัน โดยเน้นว่าความรู้มากมายหากไม่ประกอบด้วยจริยธรรม จะไม่สามารถช่วยให้พ้นจากความทุกข์ได้ จึงควรให้ความสำคัญกับการประพฤติธรรม เพื่อหลีกเลี่ยงการทำ

…สู่ที่หากิน ด้วย ท่อนไม้ ฉันใด ชราและมัจจุย่อมต้อนอายุของ สัตว์ทั้งหลายไป ฉันนั้น เรื่องอชครเปรต อก ปาปานิ กมฺมาน กร พาโล น พุชฌิติ เสหิ กมฺเมหิ ทุมเมโธ อคฺคิทฑโฒ ว ตปปตีติ อันคนพาลทำกรรมทั้งหลายอันลามกอยู่ ย่อม ไ…

เนื้อหามีการกล่าวถึงอุโบสถกรรมซึ่งเปรียบเทียบการต้อนโคกับการควบคุมอายุของสัตว์ อีกทั้งมีการพูดถึงการทำกรรมของคนพาลที่ทำไม่ดีแล้วไม่รู้สึกตัว ทำให้ประสบปัญหาเหมือนถูกไฟไหม้และบทเรียนจากพระมหาโมคคัลลานเ

…สู่ที่หากิน ด้วย ท่อนไม้ ฉันใด ชราและมัจจุย่อมต้อนอายุของ สัตว์ทั้งหลายไป ฉันนั้น เรื่องอชครเปรต อก ปาปานิ กมฺมาน กร พาโล น พุชฌิติ เสหิ กมฺเมหิ ทุมเมโธ อคฺคิทฑโฒ ว ตปปตีติ อันคนพาลทำกรรมทั้งหลายอันลามกอยู่ ย่อม ไ…

เนื้อหานี้กล่าวถึงเรื่องราวของอุโบสถกรรมที่เปรียบเทียบกับการนำโคไปหากิน และเรื่องอชครเปรตที่กล่าวถึงกรรมอันชั่วร้ายที่ทำโทษตนเอง นอกจากนี้ยังพูดถึงพระมหาโมคคัลลานเถระ ที่ชี้ให้เห็นถึงการไม่เห็นความจริ

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถ โยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 71 ปฐมปริจเฉทตฺถ โยชนา หน้า 71 [๒๑] สา จ วนฺทเนยย....สาเธตีติ เอตฺถ อธิปปาโยว เอว เวทิตพฺโพ ฯ เขตตชฌาสัยสมุปทาการณา ทิฏฐธมฺมเ

เนื้อหาบทนี้กล่าวถึงอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปัญจิกา โดยเน้นที่เจตนาที่ส่งผลต่อกรรม และวิธีการต่างๆ ที่นำไปสู่การบรรลุผลของกรรมผ่านเจตนา ในที่นี้มีการระบุผลกระทบที่เกิดจากกรรมที่ผ่านมาร่วมกับการวิเคราะห์ค

“ปาโปปิ ปสฺสติ ภัทร์ ยทา จ ปาจตี ปาป๊ ภทโรป ปสฺสติ ปา ยทา จ ปัจจดี ภัทร์ ยาว ปา น ปจฺจติ อก (ปาโป) ปาปานิ ปสฺสติ ยาว ภัทร์ น ปจจติ อก (ภทโร) ภัทรานิ ปสฺสติ แม้คนผู้ทำบาป ย่อมเห็นบาปว่าดี ตลอดกาลที่บาป

ในบทนี้กล่าวถึงการเห็นบาปว่าดีหรือชั่วตามผลของกรรม การใช้ความคิดในทางที่ดีเพื่อสะสมบุญ และการที่กรรมให้ผลในช่วงเวลาต่างๆ ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า กรรมมีประเภทหลายประเภทที่แสดงให้เห็นถึงการให้ผลตามเวลา

50 พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) โย อิจเฉ ทิพพโภคญฺจ ทิพพมายุ ยส์ สุข ปาปานิ ปริวชฺเชตวา ติวิธี ธมฺมมาจาร ฯ ผู้ใด ปรารถนาโภคทรัพย์ ๑ อายุ ๑ ยศ ๑ สุข ๑ ที่ปานของทิพย์ ผู้นั้น ต้องเว้นการทำบาปอกุศล แ

90 พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) กาเม คิทธา กามรตา กาเมสุ อธิมุจฺฉตา นรา ปาปานิ กตฺวาน อุปปชฺชนฺติ ทุคคติ ฯ นรชนทั้งหลาย มักกำหนัดในกาม ยินดีในกาม หมกมุ่นอยู่ในกาม ครั้นทำความชั่วแล้ว ก็เข้าถึงทุคต

๒๓๐ คู่มือวิชาแปลไทยเป็นมคธ ป.ธ.๔-๙ ความไทย : ภิกษุผู้เป็นบัณฑิตพึงเว้นบาปทั้งหลาย แม้มี ประมาณน้อยเสีย เหมือนผู้ต้องการเป็นอยู่เว้น ยาพิษอันร้ายแรง ฉะนั้น เดม == เป็น ยถา ชีวิตกาโม หลาหล วิส ปริวชฺเช

คู่มือนี้เป็นแนวทางการแปลภาษาไทยเป็นมคธสำหรับผู้เรียนระดับ ป.ธ.๔-๙ โดยยกตัวอย่างการแปลและการทบทวนหลักการเว้นบาปของภิกษุ พร้อมการใช้ gํริยาวิเสสนะในภาษาไทยและการแปลงรูปประโยค เพื่อปรับใช้ในการสื่อสารแล

ธรระพี ประช เดินตามทางของบัณฑิต(๓) ๒๓๕ คําสอนของพระพุทธศาสนาเป็นอมตธรรมอันล้ำค่ายิ่ง เป็นสิ่งที่สามารถนำพามนุษย์ และสรรพสัตว์ทั้งหลายผู้ปฏิบัติ ตามให้ไปสู่ความบริสุทธิ์หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะได้อย่างแท้จ

คำสอนของพระพุทธศาสนาเป็นอมตธรรมที่มีคุณค่า นำพามนุษย์และสรรพสัตว์ไปสู่ความบริสุทธิ์ หากตั้งใจศึกษาและปฏิบัติ การที่พระพุทธเจ้าจะบังเกิดในโลกนั้นยากเย็น ยิ่งไปกว่านั้น พระองค์ต้องสร้างบารมีด้วยความทุ่ม

๓ ถ้าบุรุษพึงทำบุญไซร้ จึงทำบุญนั้นบ่อยๆ พึงทำความพอใจในบุญนั้น เพราะว่า ความสั่งสม บุญทำให้เกิดสุข. เรื่องอนาถปิณฑิกเศรษฐี ปาโปปิ ปสฺสตี ภัทร์ ยาว ปาน ปจฺจติ อถ ปาโป] ปาปานิ ปสฺสติ ยาว ภัทร์ น ปจฺจติ

ข้อความนี้กล่าวถึงการทำบุญและความสำคัญของการทำกรรมดี โดยระบุว่า บุญที่สะสมทำให้เกิดความสุข และทั้งคนที่ทำกรรมดีและกรรมชั่วจะเห็นเรื่องราวของตนในมุมมองที่ต่างกัน ในขณะที่กรรมยังไม่ผลิดอกออกผล การทำกรรม

વેચ્છ เรื่องมหาธนวาณิช วาณิโชว ภย์ มคฺนํ อปฺปสตฺโถ มหนฺธโน วิส์ ชีวิตกาโมว ปาปานิ ปริวชฺชเยติ บุคคลพึงเว้นกรรมชั่วทั้งหลายเสีย เหมือนพ่อค้า มีทรัพย์มาก มีพวกน้อย เว้นทางอันพึงกลัว (และ) เหมือนผู้ต้องก

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการเว้นกรรมชั่วในชีวิต โดยเปรียบเทียบพ่อค้าที่มีทรัพย์แต่เว้นจากกรรมชั่ว เพื่อหลีกเลี่ยงสิ่งไม่ดี เช่นเดียวกับผู้ที่ต้องการดำเนินชีวิตที่ดีโดยหลีกเลี่ยงสิ่งเป็นพิษ. อีกทั้

๙๐ บุคคลชื่อว่าเป็นภิกษุ เพราะเหตุที่ขอกะคนพวกอื่น หามิได้ บุคคลสมาทานธรรมอันเป็นพิษไม่ชื่อว่า เป็นภิกษุ ด้วยเหตุเพียงเท่านั้น ผู้ใดในศาสนานี้ ลอยบุญและบาปแล้ว ประพฤติพรมจรรย์ (รู้ธรรม) ในโลก ด้วยการพ

บุคคลที่ถือว่าตนเป็นภิกษุหรือมุนีในพระพุทธศาสนานั้น ต้องมีการประพฤติธรรมและการพิจารณาเกี่ยวกับบุญและบาป โดยเฉพาะการเว้นบาปและการถือธรรมอันประเสริฐ ซึ่งจะทำให้เขาเรียกว่าเป็นผู้มีปัญญาในทางธรรม นอกจากน

๓ ถ้าบุรุษพึงทำบุญไซร้ จึงทำบุญนั้นบ่อยๆ พึงทำความพอใจในบุญนั้น เพราะว่า ความสั่งสม บุญทำให้เกิดสุข. เรื่องอนาถปิณฑิกเศรษฐี ปาโปปิ ปสฺสตี ภัทร์ ยาว ปาน ปจฺจติ อถ ปาโป] ปาปานิ ปสฺสติ ยาว ภัทร์ น ปจฺจติ

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการทำบุญและกรรมดี โดยผู้ที่ทำบาปจะมองเห็นบาปว่าเป็นสิ่งดีในขณะที่บาปยังไม่ได้สร้างผลลัพธ์ มิหนำซ้ำ คนที่ทำกรรมดีอาจมองกรรมดีว่าชั่วจนกว่าผลกรรมจะปรากฏชัดเจน การทำบุญบ่อยๆ

વેચ્છ เรื่องมหาธนวาณิช วาณิโชว ภย์ มคฺนํ อปฺปสตฺโถ มหนฺธโน วิส์ ชีวิตกาโมว ปาปานิ ปริวชฺชเยติ บุคคลพึงเว้นกรรมชั่วทั้งหลายเสีย เหมือนพ่อค้า มีทรัพย์มาก มีพวกน้อย เว้นทางอันพึงกลัว (และ) เหมือนผู้ต้องก

บทความนี้กล่าวถึงข้อคิดที่ได้จากเรื่องมหาธนวาณิช ซึ่งเน้นให้บุคคลพึงเว้นกรรมชั่วเหมือนพ่อค้าที่มีทรัพย์มากและเดินทางอย่างระมัดระวัง นอกจากนี้ยังเปรียบเทียบการหลีกเลี่ยงบาปกับการนำยาพิษไปในฝ่ามือที่ปรา

๙๐ บุคคลชื่อว่าเป็นภิกษุ เพราะเหตุที่ขอกะคนพวกอื่น หามิได้ บุคคลสมาทานธรรมอันเป็นพิษไม่ชื่อว่า เป็นภิกษุ ด้วยเหตุเพียงเท่านั้น ผู้ใดในศาสนานี้ ลอยบุญและบาปแล้ว ประพฤติพรมจรรย์ (รู้ธรรม) ในโลก ด้วยการพ

ในพุทธศาสนา บุคคลที่ชื่อว่าเป็นภิกษุจะต้องมีการประชุมกัน โดยไม่สามารถบรรลุธรรมอันเป็นพิษได้เท่านั้น ผู้ที่ละบาปและประพฤติตนให้ถูกต้องเราเรียกว่าเป็นมุนี ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความพิเศษแห่งการถือธรรมศึกษาใ

…ำเสมอก็จะ เข้าถึงได้ทุกคน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า กร์ พาโล น พุชฺฌติ “อถ ปาปานิ กมฺมานิ เสหิ กมฺเมหิ ทุมุเมโธ อคคิท โตว ตปปติ คนพาลมีปัญญาทราม กระทำกรรมชั่วอยู่ก็ไม่รู้สึก ย่อมเดือดร้อนเ…

การปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งสำคัญสำหรับตัวเราเองและโลก ในการสร้างสันติสุขผ่านการฝึกใจให้หยุดนิ่งอย่างถูกต้องที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ทุกคนสามารถเข้าถึงธรรมกายได้ หากมีความปรารถนาและความเพียรในการปฏิบัติ พระส

…ีวิตก็จะประสบแต่ความเจริญรุ่งเรืองอย่างเดียว พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า “อถ ปาปานิ กมฺมานิ กร์ พาโล น พุชฺฌติ เสหิ กมฺเมหิ ทุมุเมโธ อคฺคิทฑฺโฒว ตปฺปติ คนพาลทําบาปกรรมทั้งหลาย ก็ไม่รู้สึกตัว…

คำสอนในพระพุทธศาสนาเป็นอมตธรรมที่นำผู้ปฏิบัติตามไปสู่ความบริสุทธิ์และหลุดพ้นจากกิเลส การศึกษาและปฏิบัติตามนี้ขึ้นอยู่กับความพยายามของแต่ละบุคคล พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุ่มเทสร้างบารมีและตรัสรู้เพื่อประโยช